O ελληνισμός στον κόσμο

Ελληνισμός ,ένας φάρος στον ωκεανό της ανθρωπότητας

 Με συγκινεί η εικόνα του φάρου.Η μοναχικότητα  ,η σιωπή ,το φως του..Στέκει ακλόνητος και καρτερικός στο χάδι ή στην οργή των κυμάτων και του αγέρα,προσφέροντας τον εαυτό του για τον σκοπό στον οποίο τάχθηκε.Να προστατεύει τα ταξίδια των πλοίων μέσα στην απρόβλεπτη θάλασσα,ώστε  να μεταφέρουν με ασφάλεια τους ανθρώπους,γιατί η ζωή τους είναι πολύτιμη,όπως και ο αγώνας τους γι'αυτήν, και ο αγώνας για την επίτευξη στόχων τους.Ναι,η εικόνα ενός φάρου αποτελεί ισχυρό σύμβολο αλτρουισμού. Προσφέρει την ύπαρξή του αθόρυβα ,κι ας μην έχει κανείς την δυνατότητα να εκφράσει  ευγνωμοσύνη για το άγρυπνο έργο του .Ορθώνεται  αγέρωχος ,δίχως να την αποζητά..Και κάθε που ανατέλλει  το φως της ημέρας ,σβήνει το δικό του υποχωρώντας στο μεγαλείο του ήλιου.
Αλλά  σε κάθε νύχτα ,σε κάθε σκοτεινιά, είναι εκεί.

 Έτσι τον νιώθω και τον ελληνισμό,ανάλογα τον αντιλαμβάνομαι.Σαν φάρο που στέκει ακάθεκτος -ριζωμένος ,αιώνες τώρα,επάνω σ'ένα κομμάτι γης- και στέλνει ακούραστα αχτίδες φωτός σε κάθε καταχνιά ,σε κάθε νύχτα της ανθρωπότητας.  Η ελληνική σκέψη παρατήρησε την φύση,τον ουρανό,την θάλασσα γύρω απ'τον άνθρωπο,αλλά και τον άνθρωπο μέσα`σ'αυτά.Αφουγκράστηκε με τους πιο λεπτούς και ευαίσθητους τρόπους τις αγωνίες,τις αναζητήσεις ,τις αντιδράσεις τα πάθη  και τις δυνατότητες του νου.Προσπάθησε να καταγράψει,να ερμηνεύσει,να δώσει το μέτρο στο κάθε τι. Την ανθρωπογνωσία και την κοσμογνωσία ,που με επίμονο κόπο   αποκάλυψε , την κατέγραψε σε μορφές λόγου ,τις οποίες  γέννησε:-στα έπη,στην ιστοριογραφία,στη λυρική ποίηση,στην  τραγωδία,στην φιλοσοφία,ακόμα και μέσα στα γράμματα,στις λέξεις και στους μουσικούς  ήχους,των οποίων η αποκωδικοποίηση  ανοίγει  παγκόσμιους ορίζοντες  αλήθειας.
 Η ανώτερη γνώση ,την οποία άγγιξε η ελληνική σκέψη, φωτοβόλησε μέσα στο σκοτάδι  με την ίδια εκείνη διάθεση αλτρουισμού ενός φάρου, φροντίζοντας ν'αρμενίζουν αρμονικά  οι λαοί,οι οποίοι μάχονταν και μάχονται μέσα στα κύματα του κόσμου αποζητώντας  την ευγένεια και την ομορφιά.
 Οφείλουμε συνειδητή  εσωτερική ευγνωμοσύνη στους διαχρονικούς εκείνους προγόνους του πολιτισμένου κόσμου ,οι οποίοι δεν αφιέρωσαν το πνεύμα και την σκέψη τους μόνο για να βοηθήσουν το άτομο και την κοινωνία της εποχής τους,αλλά κυρίως τα διοχέτευσαν στην επαλήθευση της  αξίας του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.Γιατί ,από την εποχή του αιώνιου Προμηθέα το γνώρισαν και το τόνισαν επισταμένως ότι αυτό το φως έχουμε χρέος να διασώσουμε:το φως του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.Κάθε φορά που σκοτεινιάζει.Σαν φάρος.
-----αγγελική----