Η λεηλατημένη ομορφιά σκόπευε ν' αναγεννήσει την Ευρώπη και τον Πολιτισμό...

Ως το τέλος του 17ου αι. οι συλλογές των αρχαιοτήτων πληθαίνουν θεαματικά στην Ευρώπη. Ο Κλασικισμός του 17ου και 18ου αι, θα δώσει νέα πνοή στις σχετικές έρευνες. Ήδη το 1586 η ίδρυση στο Λονδίνο του Κολεγίου των Αρχαιοφίλων προοιωνίζεται τις μεγάλες συσσωματώσεις των ειδικευμένων λογίων-δημόσιες και ιδιωτικές.. Κατά τον 18ο αιώνα θα λειτουργήσουν και οι πρώτες μεγάλες δημόσιες συλλογές αρχαιοτήτων:Μουσείο Καπιτολίνο ,1743-Βρετανικό Μουσείο 1753-μουσείο του Λούβρου,1791). Μέσα από τα κέντρα αυτά-τά μουσεία,τις βιβλιοθήκες,τις ακαδημίες και τις αρχαιόφιλες εταιρίες προετοιμάζεται η αρχαιολογική στροφή. Οι θεωρητικές συνθέσεις,όπως είναι ευνόητο, στηρίζονται στην μελέτη των αρχαιοτήτων. Οι μεθοδικές κατατάξεις απαιτούν την συγκέντρωση μιας ικανής μάζας υλικού. Η ζήτηση των αρχαιοτήτων αυξάνεται σημαντικά κατά την περίοδο των μεγάλων αυτών συστηματοποήσεων. Η νέα επιστήμη αποζητά τη επαφή της με την Ελλάδα και τις αρχαιότητές της από την ομηρική ως την ελληνιστική εποχή. Το πλήθος των σημαντικών συλλογών ελληνικών αρχαιοτήτων που συστήνονται στη Δύση μαρτυρεί το εύρος και την ένταση της λεηλασίας των αρχαιοτήτων. Τα δύο κύρια ρεύματα περιηγητών στις ελληνικές περιοχές με αρχαιολογικό ενδιαφέρον προέρχονται από την Αγγλία και τη Γαλλία. Αυτό που αξίζει να τονιστεί-γιατί εξηγεί και μελλοντικές συμπεριφορές-είναι το γεγονός πως το γαλλικό αρχαιολογικό ρεύμα του 18ου αι. είναι κυρίως υπόθεση των ελληνιζόντων λογίων και συγγραφέων,ενώ η αγγλική αρχαιολογική κίνηση είναι περισσότερο θέμα αρχιτεκτόνων.
 Η θήρα των ελληνικών αρχαιοτήτων δεν εξαντλείται στις επιχειρήσεις των Γάλλων και των Βρετανών.Οι Γενουάτες,οι Ενετοί,οι Καταλανοί,οι Ρώσοι-κατά την διάρκεια της παρουσίας τους στις ελληνικές περιοχές λαφυραγώγησαν κι αυτοί αρχαίους θησαυρούς.

(έπεται συνέχεια...)