Λογοτεχνίας ρεύματα - Ρεαλισμός

Με τον ρεαλισμό η λογοτεχνία θέτει ως πρώτο στόχο της την πιστή απόδοση της πραγματικότητας,όπως βέβαια την αντιλαμβάνεται και την βιώνει ο δημιουργός. Οι ρεαλιστές πεζογράφοι καλλιεργούν κυρίως το μυθιστόρημα και θεωρητικά επιδιώκουν την αντικειμενικότητα. Οι συγγραφείς επιλέγουν θέματα οικεία στον αναγνώστη και γενικά συνηθισμένα,προβάλλοντας εμπειρίες της καθημερινής ζωής .Ο ρεαλισμός μπορεί να πάρει πάρα πολλές μορφές ,ανάλογα με τον συγκεκριμένο τομέα όπου ρίχνει το βάρος της αναπαράστασής του ο συγγραφέας. Για παράδειγμα, έχουμε ψυχολογικό ρεαλισμό, με τον οποίο διερευνάται ο ψυχικός κόσμος του του ανθρώπου, ακόμα και στις πιο ακραίες εκδηλώσεις του. Απ'την άλλη,όταν απεικονίζονται κυρίως κοινωνικές σχέσεις και προβλήματα και αντιμετωπίζεται κριτικά η ίδια η κοινωνία,γεννιέται ο κοινωνικός ρεαλισμός, μέσα απ'τον οποίο θα προκύψει τελικά ο νατουραλίσμός. Επιπλέον, μια ακόμα ιδιαίτερη και ακραία μορφή του ρεαλίσμού είναι ο λεγόμενος ''σοσιαλιστικός ρεαλισμός'',που καθιερώθηκε επίσημα στη Σοβιετική Ένωση από το 1934 με απόφαση του κόμματος. Αναπαριστά την ιστορική πραγματικότητα μέσα από την προοπτική της επανάστασης, με τελικό στόχο την εξύμνηση των ιδανικών του σοσιαλισμού.
Σ'ό,τι αφορά την νεοελληνική λογοτεχνία,ο ρεαλισμός εμφανίζεται το β' μισό του 19ου αιώνα.
Πρόδρομοι της ρεαλιστικής πεζογραφίας μπορούν να θεωρηθούν τα μυθιστορήματα ''Θάνος Βλέκας'' του Παύλου Καλλιγά και η ''Πάπισσα Ιωάννα'' του Εμμανουήλ Ροϊδη . Από εκεί και πέρα,η ''Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι''-αγνώστου και ο Λουκής Λάρας,του Δημητρίου Βικέλα,συνιστούν τα πρώτα νεοελληικά αφηγήματα στη νεοελληνική λογοτεχνία.
 Στη συνέχεια,από την εποχή της ηθογραφίας και μετά ,η νεοελληνική λογοτεχνία καλλιεργεί συστηματικά τον ρεαλισμό,σε όλες του σχεδόν τις μορφές και παραλλαγές ,ως σήμερα.