Οι λέξεις στην αρχαία ελληνική γλώσσα έχουν ''διάνοιαν''. Εμείς την λέμε ''σημασία ''. Βέβαια δεν έχει καθόλου την ίδια δύναμη ο όρος αυτός . Όταν η λέξη διανοείται, τότε είναι έμψυχη, σκέπτεται , διαλέγεται,αποφαίνεται κι αποφασίζει ,αποτελεί από μόνη της έναν παλμό ολόκληρο.
Οι πιο λεπτές αποχρώσεις των εννοιών υφαίνονται μέσα στους όρους κι εναρμονίζουν έναν κόσμο με θεϊκό λεξιλόγιο, όπου μπορείς να βρεις την παρραμικρή διαβάθμιση στην ένταση των εννοιών των όρων που εμείς τώρα τους θεωρούμε συνώνυμους, αλλά για τους αρχαίους ονοματοθέτες δεν ήταν. Δίνω κάποια παραδείγματα με ρήματα ::
///αγαπώ φιλώ,ερώ,στέργω,ασπάζομαι,ορέγομαι...
/ // αθροίζω,συνάγω,συλλέγω,συναγείρω.....
///σκοπώ,εξετάζω,θεώμαι
///αιδούμαι,αισχύνομαι,ευλαβούμαι,σέβομαι....
///αίθω,καίω πίμπρημι,πυρπολώ,φλέγω,λάμπω....
/// αινώ,εγκωμιάζω,ευλογώ,υμνώ....
///αισθάνομαι,γιγνώσκω,μανθάνω,εννοώ,συνίημι, επαϊω....
///αιτιωμαι,κατηγορω,εγκαλω,μέμφομαι,ψέγω,λοιδορώ,ονειδίζω...///αλίσκομαι,άρχομαι,δεσπόζομαι,ζωγρουμαι,κρατουμαι...///αμαρτάνω,αποτυγχάω,σφάλλομαι,αστοχώ...
/// αμύνω,αρήγω,αλέξω,επικουρω βοηθω,συναγωνίζομαι,υπερασπίζω,συμβάλλομαι,προσταττεύω...
///απατώ,παρακρούομαι,φενακίζω,δολώ,πλανώ,ψεύδομαι....
///αρπάζω,δράττομαι,ληστεύω
///άρχω ,δεσπόζω,ηγεμονεύω,κρατω,δυναστεύει,τυραννω...
///άχθομαι,λυπουμαι,αθυμ,θλίβομαι,ασχάλλομαι,αλγώ...
///βαδίζω,οδεύω,οδοιπορώ,βαίνω,πορεύομαι στείχω,έρχομαι...
///βάλλω,ρίπτω,παίω,πλήττω,πατασσω,τύπτω....
///βεβαιώ ,κρατύνω,εμπεδώ,στερεώ,στηρίζω,κυρώ....
///βλάπτω,λυμαίνομαι,φθείρω,λωβώμαι, κακουργώ...
///βουλεύω,διαλογίζομαι,ενθυμούμαι,εισηγούμαι,διδάσκω,παραινώ,νουθετώ...
///ήδομαι,χαίρω,ευφραίνομαι,αγάλλομαι,γήθω...
///γνωρίζω,γιγνώσκω,επίσταμαι,οίδα....
///γράφω,ζωγραφώ,χαράσσω,ξέω...
///δαμάζω,χειρούμαι,νικώ,τιθασεύω ...
///δηλώ,μηνύω,σημαίνω,δείκνυμι,φαίνω...
///δοκώ,νομίζω,ηγούμαι,υπολαμβάνω,οίομαι,δοξάζω,φρονώ...
///εθίζω,ασκώ,παιδεύω,παρασκευάζω,γυμνάζω...
///κοινωνώ,μέτειμι,επιμείγνυμαι,μετέχω...
///λατρεύω,θεραπεύω,θύω,προσκυνώ,προσεύχομαι,σέβομαι ,αρώμαι,αιδούμαι,εκθεώ...
///λέγω,φημί,φράζω,φάσκω,αγορεύω,εννέπω,φωνώ,φθέγγομαι,λαλώ,διαλέγομαι...
///μάχομαι,αγωνίζομαι,διαγωνίζομαι,παλαίω,αθλώ,αμιλλώμαι,ανταγωνίζομαι,ανθίσταμαι,ερίζω...
Με το ρήμα ''μάχομαι'' που φανερώνει ένα από τα πλέον χαρακτηριστκά γνωρίσματα του αληθιμού ανθρώπου θα σταματήσω τον συνειρμό των παραδειγμάτων, καθώς απέραντη είναι η ροή των λέξεων με τις εκπληκτικά μελετημένες εννοιολογικές διακυμάνσεις.
---Η Ελληνική είναι μια γλώσσα εννοιολογική και όχι σημειολογική όπως οι άλλες. Η λέξη συσχετίζεται με το εννοιολογικό της περιεχόμενο. Προκύπτουν από την ανάλυσή της κάθε μιας μαρτυρίες που οδηγούν στην αλήθεια της ,δηλαδή στο έτυμόν της (ετυμολογία)
Για παράδειγμα ας πάρουμε τον όρο ''αστήρ''. Αποτελείυαι από το στερητικό ''α-'' και από την ρίζα του ρήματος ''ίστημι'' που σημαίνει '' στέκομαι''.Συνεπώς κωδικοποιείται στην λέξη το γεγονός ότι τ'αστέρια δεν είναι στάσιμα αλλά κινούνται.
--Η Αρχαία ελληνική γλώσσα ονομαζόταν ''αυδή ''. Η λέξη προήλθε από το ρήμα ''άδω''που σημαίνει ''τραγουδώ΄΄ . Ο τόνος στις συλλαβές δεν ακουγόταν δυνατότερος στα τονσμένα σημεία,αλλά φωνητικά υψηλότερος.Ήταν μουσικός και όχι δυναμικός.Εξάλλου ονομάζεται τόνος και όχι ήχος, Έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως οι άνθρωποι που έχουν διδαχτεί να μελετούν και να προφέρουν τ' αρχαία ελληνικά παρουσιάζουν τις πιο πολλές και ισχυρές συνάψεις των εγκεφαλικών νευρώνων.
--Θα ήθελα στην πολύ περιορισμένη αναφορά μου εδώ να συμπεριλάβω και λίγα λόγα για τα τόσο αδικημένα ουσιαστικά της γ' κλίσης ,
τα ουσιαστικά με την κατάληξη -ις : κίνησ-ις //πράξ-ις ///-δύναμ--ις /// λέξ-ις /// ποίησ-ις ...και τόσα άλλα άπειρα. Αυτά έχουν γίνει πια όλα πρωτόκλιτα : κίνηση,πράξη ,δύναμη.... Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε πως εκείνη η κατάληξη (κατάληξ-ις) σε ''-ίς'' αποτελούσε την επιμελώς κρυμμένη δύναμή τους. Η ''ις ''της "ινός ''είναι η ίνα- είναι ο μυς, η δύναμη (vis στα λατινικά) . Η κατάληξη αυτή έμπαινε ως ευχή και οιωνός καλός στο τέλος (δηλαδή στον σκοπό ) των λέξεων εκείνων που απαιτούσαν ενέγεια και κίνηση για να πραγματοποιηθούν. Δεν είναι λοιπόν άδικο αυτές να μένουν τώρα χωρίς την αρχική ιερή ευχή που είχε οριστεί για να τις ακολουθεί;
-Επιπλέον η αρχαία ελληνική είχε και δυϊκό αριθμό- Φαντάσου ,μια γλώσσα που εκτός απο τον ενικό και τον πληθυντικό,είχε και δυϊκό αριθμό! Για να δυλώνεται άμεσα η ενέργεια που αφορά ένα ζεύγος ανθρώπων και μόνο!
Επιλογικά θα επισημάνω και την ευχαρίστηση της έκπληξης που μπορείς να νιώθειςς όταν εντοπίζεις μέσα στις σύγχρονες γλώσσες να κατοικεί η ανάσα της δικής σου προγονικής θεϊκής λαλιάς . -Για παράδειγμα, το αρχαίο ελληνικό ρήμα ''δηλέομαι-δηλούμαι'' θα πει ''βλάπτω,καταστρέφω'' .Κι εμείς τώρα χρησιμοποιούμε το πλήκτρο''Delete'' όταν θέλουμε να διαγράψουμε μια λέξη.
--αγγελική---
Οι πιο λεπτές αποχρώσεις των εννοιών υφαίνονται μέσα στους όρους κι εναρμονίζουν έναν κόσμο με θεϊκό λεξιλόγιο, όπου μπορείς να βρεις την παρραμικρή διαβάθμιση στην ένταση των εννοιών των όρων που εμείς τώρα τους θεωρούμε συνώνυμους, αλλά για τους αρχαίους ονοματοθέτες δεν ήταν. Δίνω κάποια παραδείγματα με ρήματα ::
///αγαπώ φιλώ,ερώ,στέργω,ασπάζομαι,ορέγομαι...
/ // αθροίζω,συνάγω,συλλέγω,συναγείρω.....
///σκοπώ,εξετάζω,θεώμαι
///αιδούμαι,αισχύνομαι,ευλαβούμαι,σέβομαι....
///αίθω,καίω πίμπρημι,πυρπολώ,φλέγω,λάμπω....
/// αινώ,εγκωμιάζω,ευλογώ,υμνώ....
///αισθάνομαι,γιγνώσκω,μανθάνω,εννοώ,συνίημι, επαϊω....
///αιτιωμαι,κατηγορω,εγκαλω,μέμφομαι,ψέγω,λοιδορώ,ονειδίζω...///αλίσκομαι,άρχομαι,δεσπόζομαι,ζωγρουμαι,κρατουμαι...///αμαρτάνω,αποτυγχάω,σφάλλομαι,αστοχώ...
/// αμύνω,αρήγω,αλέξω,επικουρω βοηθω,συναγωνίζομαι,υπερασπίζω,συμβάλλομαι,προσταττεύω...
///απατώ,παρακρούομαι,φενακίζω,δολώ,πλανώ,ψεύδομαι....
///αρπάζω,δράττομαι,ληστεύω
///άρχω ,δεσπόζω,ηγεμονεύω,κρατω,δυναστεύει,τυραννω...
///άχθομαι,λυπουμαι,αθυμ,θλίβομαι,ασχάλλομαι,αλγώ...
///βαδίζω,οδεύω,οδοιπορώ,βαίνω,πορεύομαι στείχω,έρχομαι...
///βάλλω,ρίπτω,παίω,πλήττω,πατασσω,τύπτω....
///βεβαιώ ,κρατύνω,εμπεδώ,στερεώ,στηρίζω,κυρώ....
///βλάπτω,λυμαίνομαι,φθείρω,λωβώμαι, κακουργώ...
///βουλεύω,διαλογίζομαι,ενθυμούμαι,εισηγούμαι,διδάσκω,παραινώ,νουθετώ...
///ήδομαι,χαίρω,ευφραίνομαι,αγάλλομαι,γήθω...
///γνωρίζω,γιγνώσκω,επίσταμαι,οίδα....
///γράφω,ζωγραφώ,χαράσσω,ξέω...
///δαμάζω,χειρούμαι,νικώ,τιθασεύω ...
///δηλώ,μηνύω,σημαίνω,δείκνυμι,φαίνω...
///δοκώ,νομίζω,ηγούμαι,υπολαμβάνω,οίομαι,δοξάζω,φρονώ...
///εθίζω,ασκώ,παιδεύω,παρασκευάζω,γυμνάζω...
///κοινωνώ,μέτειμι,επιμείγνυμαι,μετέχω...
///λατρεύω,θεραπεύω,θύω,προσκυνώ,προσεύχομαι,σέβομαι ,αρώμαι,αιδούμαι,εκθεώ...
///λέγω,φημί,φράζω,φάσκω,αγορεύω,εννέπω,φωνώ,φθέγγομαι,λαλώ,διαλέγομαι...
///μάχομαι,αγωνίζομαι,διαγωνίζομαι,παλαίω,αθλώ,αμιλλώμαι,ανταγωνίζομαι,ανθίσταμαι,ερίζω...
Με το ρήμα ''μάχομαι'' που φανερώνει ένα από τα πλέον χαρακτηριστκά γνωρίσματα του αληθιμού ανθρώπου θα σταματήσω τον συνειρμό των παραδειγμάτων, καθώς απέραντη είναι η ροή των λέξεων με τις εκπληκτικά μελετημένες εννοιολογικές διακυμάνσεις.
---Η Ελληνική είναι μια γλώσσα εννοιολογική και όχι σημειολογική όπως οι άλλες. Η λέξη συσχετίζεται με το εννοιολογικό της περιεχόμενο. Προκύπτουν από την ανάλυσή της κάθε μιας μαρτυρίες που οδηγούν στην αλήθεια της ,δηλαδή στο έτυμόν της (ετυμολογία)
Για παράδειγμα ας πάρουμε τον όρο ''αστήρ''. Αποτελείυαι από το στερητικό ''α-'' και από την ρίζα του ρήματος ''ίστημι'' που σημαίνει '' στέκομαι''.Συνεπώς κωδικοποιείται στην λέξη το γεγονός ότι τ'αστέρια δεν είναι στάσιμα αλλά κινούνται.
--Η Αρχαία ελληνική γλώσσα ονομαζόταν ''αυδή ''. Η λέξη προήλθε από το ρήμα ''άδω''που σημαίνει ''τραγουδώ΄΄ . Ο τόνος στις συλλαβές δεν ακουγόταν δυνατότερος στα τονσμένα σημεία,αλλά φωνητικά υψηλότερος.Ήταν μουσικός και όχι δυναμικός.Εξάλλου ονομάζεται τόνος και όχι ήχος, Έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως οι άνθρωποι που έχουν διδαχτεί να μελετούν και να προφέρουν τ' αρχαία ελληνικά παρουσιάζουν τις πιο πολλές και ισχυρές συνάψεις των εγκεφαλικών νευρώνων.
--Θα ήθελα στην πολύ περιορισμένη αναφορά μου εδώ να συμπεριλάβω και λίγα λόγα για τα τόσο αδικημένα ουσιαστικά της γ' κλίσης ,
τα ουσιαστικά με την κατάληξη -ις : κίνησ-ις //πράξ-ις ///-δύναμ--ις /// λέξ-ις /// ποίησ-ις ...και τόσα άλλα άπειρα. Αυτά έχουν γίνει πια όλα πρωτόκλιτα : κίνηση,πράξη ,δύναμη.... Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε πως εκείνη η κατάληξη (κατάληξ-ις) σε ''-ίς'' αποτελούσε την επιμελώς κρυμμένη δύναμή τους. Η ''ις ''της "ινός ''είναι η ίνα- είναι ο μυς, η δύναμη (vis στα λατινικά) . Η κατάληξη αυτή έμπαινε ως ευχή και οιωνός καλός στο τέλος (δηλαδή στον σκοπό ) των λέξεων εκείνων που απαιτούσαν ενέγεια και κίνηση για να πραγματοποιηθούν. Δεν είναι λοιπόν άδικο αυτές να μένουν τώρα χωρίς την αρχική ιερή ευχή που είχε οριστεί για να τις ακολουθεί;
-Επιπλέον η αρχαία ελληνική είχε και δυϊκό αριθμό- Φαντάσου ,μια γλώσσα που εκτός απο τον ενικό και τον πληθυντικό,είχε και δυϊκό αριθμό! Για να δυλώνεται άμεσα η ενέργεια που αφορά ένα ζεύγος ανθρώπων και μόνο!
Επιλογικά θα επισημάνω και την ευχαρίστηση της έκπληξης που μπορείς να νιώθειςς όταν εντοπίζεις μέσα στις σύγχρονες γλώσσες να κατοικεί η ανάσα της δικής σου προγονικής θεϊκής λαλιάς . -Για παράδειγμα, το αρχαίο ελληνικό ρήμα ''δηλέομαι-δηλούμαι'' θα πει ''βλάπτω,καταστρέφω'' .Κι εμείς τώρα χρησιμοποιούμε το πλήκτρο''Delete'' όταν θέλουμε να διαγράψουμε μια λέξη.
--αγγελική---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου